Mνήμη Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού (21η Ἰανουαρίου)

Λόγοι Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού

Ὁ Θεὸς ἐκ φύσεως ἀγαθὸς καὶ ἀπαθής, ὅλους τοὺς ἀγαπᾶ ἐξίσου ὡς δημιουργήματά Του, ἀλλὰ τὸν ἐνάρετο τὸν δοξάζει ἐπειδὴ ἀποκτᾶ καὶ τὴν γνώση, ἐνῶ τὸν κακὸ ἀνθρωπο, τὸν ἐλεεῖ λόγῳ τῆς ἀγαθότητάς Του, καὶ παιδεύοντάς τον σ' αὐτὸν τὸν κόσμο, τὸν φέρνει σὲ μετάνοια καὶ διόρθωση. Ἔτσι καὶ ὁ καλοπροαίρετος καὶ ἀπαθὴς ἄνθρωπος, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀγαπᾶ ἐξίσου. Τὸν ἐνάρετο γιά τὴν ἀνθρωπίνη φύση του, καὶ γιά τὴν καλὴ του προαίρεση. Τὸν κακὸ τὸν ἐλέει καὶ σὰν συνάνθρωπό του, ἀλλά καὶ ἀπὸ συμπάθεια, ἐπειδὴ ὡς ἀνόητος βαδίζει στό σκοτάδι.

Ἡ διάθεση τῆς ἀγάπης δέν διαπιστώνεται μόνο μέ τὴν παροχὴ χρημάτων, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο μέ τήν μετάδοση λόγου καί μέ τήν σωματική διακονία.

Ἐκεῖνος πού ἀπαρνήθηκε εἰλικρινὰ τὰ κοσμικὰ καὶ ὑπηρετεῖ μέ ἀγάπη ἀπροσποίητη τὸν πλησίον του, ἐλευθερώνεται γρήγορα ἀπὸ κάθε πάθος καὶ μετέχει στήν θεία ἀγάπη καὶ γνώση.

Ἐκεῖνος πού ἔκανε κτῆμα του τήν θεία ἀγάπη, δέν κουράζεται νά ἀκολουθεῖ συνέχεια τὸν Κύριό του (Ἱερ. 17,16), ὅπως λέει ὁ θεῖος Ἱερεμίας, ἀλλὰ ὑπομένει μέ γενναιότητα κάθε κόπο, κακολογία καὶ ὕβρη, χωρὶς νά σκέφτεται τὸ κακό πού τοῦ ἔκανε ὁποιοσδήποτε.

Ὅταν σὲ προσβάλλει κάποιος ἢ σ' ἐξευτελίσει σὲ κάτι, τότε φυλάξου ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς τῆς ὀργῆς, μήπως μέ τήν λύπη σὲ χωρίσουν ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ σὲ μεταφέρουν στήν χώρα τοῦ μίσους.

Ὅταν αἰσθανθεῖς πόνο ἐπειδὴ κάποιος σὲ πρόσβαλε ἢ σὲ ντρόπιασε, νά ξέρεις ὅτι ὠφελήθηκες πολύ. Μὲ τὸ ντρόπιασμα βγῆκε ἀπὸ μέσα σου ἡ κενοδοξία.

Ὅπως ἡ μνήμη τῆς φωτιᾶς δέν ζεσταίνει τὸ σῶμα, ἔτσι πίστη χωρὶς ἀγάπη δέν φέρνει στήν ψυχὴ τὸν φωτισμὸ τῆς γνώσεως.

Ὅπως τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἑλκύει τὸ ὑγιὲς μάτι, ἔτσι καὶ ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ τραβᾶ φυσικῶς τὸν καθαρὸ νοῦ στόν ἑαυτό της μέ τὴν ἀγάπη.

Νοῦς καθαρὸς εἶναι ὁ νοῦς πού ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴν ἄγνοια καὶ καταφωτίζεται ἀπὸ τὸ θεῖο φῶς.

Ψυχὴ καθαρή εἶναι ἐκείνη πού ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὰ πάθη καὶ εὐφραίνεται ἀκατάπαυστα μέ τήν θεία ἀγάπη.

Πάθος ἀξιοκατηγόρητο, εἶναι μιά κίνηση τῆς ψυχῆς παρὰ φύση.

Ἀπάθεια εἶναι μιά εἰρηνική καταστάση τῆς ψυχῆς, κατὰ τὴν ὁποία ἡ ψυχὴ δύσκολα κινεῖται πρὸς τὴν κακία.

Ἐκεῖνος πού ἀπόκτησε τοὺς καρποὺς τῆς ἀγάπης μέ τὸ ζῆλο του, δέν χωρίζεται ἀπὸ αὐτή, ἀκόμη κι ἂν ὑποφέρει μύρια κακά. Ἂς σὲ πείσει γι' αὐτὸ ὁ Στέφανος ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ ὅμοιοί του, ποὺ προσεύχονταν γιά ἐκείνους πού τὸν φόνευαν καὶ ζητοῦσε νά τοὺς συγχωρήσει ὁ Θεός, ἐπειδὴ ἐνεργοῦσαν ἔτσι ἀπὸ ἄγνοια (Πράξ. 7, 60).

Ἂν ἰδίωμα τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ μακροθυμία καὶ ἡ χρηστότητα (Α΄ Κορ. 13, 4), τότε ἐκεῖνος πού μανιάζει ἀπό θυμό καὶ ἐνεργεῖ δόλια, εἶναι φανερὸ ὅτι ἀποξενώνεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Κι ὅποιος εἶναι ξένος ἀπὸ τὴν ἀγάπη, εἶναι ξένος ἀπὸ τὸν Θεό, ἀφοῦ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη (Α΄ Ἰω. 4, 8).

«Μὴν πεῖτε», λέει ὁ θεῖος Ἱερεμίας, «ὅτι εἶστε ναὸς τοῦ Κυρίου» (Ἱερ. 7,4). Καὶ σὺ μὴν πεῖς ὅτι «ἡ ἀπογυμνωμένη ἀπὸ ἔργα πίστη στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ μπορεῖ νά μὲ σώσει». Αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον, ἂν δέν ἀποκτήσεις καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς Αὐτόν μέ τὰ ἔργα. Ἡ γυμνὴ ἀπὸ ἔργα πίστη δέν ὠφελεῖ, ἀφοῦ καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουν καὶ φρίττουν (Ἰακ. 2, 19).

Ἔργο ἀγάπης εἶναι ἡ πρὸς τὸν πλησίον ὁλοψυχὴ εὐεργεσία καὶ μακροθυμία καὶ ὑπομονή, καὶ ἡ χρήση τῶν πραγμάτων μέ ὀρθὸ λόγο.

Ὁποῖος ἀγαπά τὸν Θεό, δέν λυπεῖ κανέναν, οὔτε λυπᾶται ἀπὸ κανέναν γιά πρόσκαιρα πράγματα. Μιά μόνο λύπη προξενεῖ καὶ δοκιμάζει, τήν σωτήρια λύπη, τὴν ὁποία ὁ μακάριος Παῦλος δοκίμασε καὶ μίλησε γι' αὐτήν στούς Κορινθίους(Β΄ Κορ. 7, 8-11).

Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τὸν Θεό, ζεῖ ἀγγελικὸ βίο πάνω στήν γῆ. Νηστεύει καί ἀγρυπνεῖ, ψάλλει καὶ προσεύχεται, καὶ γιά κάθε ἀνθρωπο σκέφτεται πάντοτε καλά.

Πηγή: https://www.imaik.gr/