Παραμυθία Αγίων Πατέρων και Ασκητών

2021-03-07

Ο πνευματικός πόλεμος

& τα όπλα του χριστιανού


Στα χρόνια μας δεν γίνεται διωγμός των χριστιανών, όπως σε παλαιότερες εποχές, από ειδωλολάτρες αυτοκράτορες ή άλλους άπιστους ανθρώπους, και εύχομαι να μη γίνει ποτέ. Διεξάγεται όμως, ένα πνευματικός πόλεμος ανάμεσα στους πιστούς και τους δαίμονες. Τώρα, όπως λέει ο απόστολος, «δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του σκοτεινού τούτου κόσμου, τα πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό» (Εφ.6:12).

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


Ο πόλεμος αυτός είναι αδιάκοπος και ιδιόμορφος, καθώς γίνεται με τα πάθη και τις επιθυμίες -τη φιληδονία, τη φιλαργυρία, την οργή, το φθόνο, την κακία σε κάθε μορφή της-, γι' αυτό απαιτεί ειδικό οπλισμό: «Σταθείτε σε θέση μάχης», συνεχίζει ο απόστολος, «αφού ζωστείτε στη μέση σας σαν ζώνη την αλήθεια, αφού φορέσετε σαν θώρακα τη δικαιοσύνη, αφού στα πόδια σας βάλετε σαν υποδήματα την ετοιμότητα για την τήρηση του Ευαγγελίου της ειρήνης, αφού κρατήσετε σαν ασπίδα την πίστη, αφού δεχθείτε σαν περικεφαλαία την ελπίδα της σωτηρίας και αφού πάρετε στο χέρι τη μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή το λόγο του Θεού» (πρβλ. Εφ. 6:14-17).

Να ποια είναι η θεϊκή πανοπλία του χριστιανού, η πανοπλία με την οποία αντιμετωπίζει τον πόλεμο του διαβόλου, αντιμάχεται τους δαίμονες, νικάει τα πάθη, κατακτά τις αρετές, μπαίνει νικητής και τροπαιοφόρος στη Βασιλεία των Ουρανών.

Σ' αυτή τη Βασιλεία ας αποβλέπουμε, αδελφοί μου, θυσιάζοντας για χάρη της τα πάντα, ακόμα και τη ζωή μας αν χρειαστεί. Γι' αυτή τη Βασιλεία ας πετάξουμε από πάνω μας την αμαρτία. Η αμαρτία είναι σκοτάδι, είναι ζόφος, είναι θάνατος. Όταν μας τυλίγει δεν βλέπουμε μπροστά μας. Έτσι, μολονότι βαδίζουμε σ' έναν φαρδύ και ευρύχωρο δρόμο, το δρόμο της φιλαυτίας και των απολαύσεων, τελικά γκρεμιζόμαστε στο βάραθρο της ψυχικής απώλειας.

Η αρετή, απεναντίας, είναι φως, είναι λαμπρότητα, είναι ζωή. Όταν την αποκτούμε, οδηγεί τα βήματά μας με ασφάλεια. Έτσι, μολονότι βαδίζουμε σ' έναν στενό και κακοτράχαλο δρόμο, το δρόμο της ταπεινοφροσύνης και των στερήσεων, τελικά φτάνουμε στον παράδεισο της αιώνιας τρυφής.


Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση.

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος


Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας.

Αυτό, όμως, μπορεί να oφείλεται και σε απομάκρυνση της χάριτος, που συμβαίνει με θεία παραχώρηση. Και να γιατί:

Όταν η ψυχή μας φλέγεται από τον πόθο του Θεού και από την καρδιά μας ξεχύνεται ολόθερμη προσευχή, δεν έχουμε παράελεητική επίσκεψη της χάριτος.

Εμείς όμως, όταν η ευλογημένη αυτή κατάσταση παρατείνεται για πολύ, νομίζουμε ότι κατορθώσαμε κάτι σπουδαίο με το δικό μας αγώνα και κυριευόμαστε από την κενοδοξία.

Για λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, απομακρύνεται η χάρη και μένει η ψυχή μας μόνη της, γυμνή και αδύναμη, ανίκανη να ζήσει πνευματικά, ψυχρή και απρόθυμη να προσευχηθεί...

Τί θα κάνουμε, λοιπόν, για να ξεφύγουμε απ' αυτή την κατάσταση; Πρώτα-πρώτα θα φροντίσουμε να εξουδετερώσουμε τις αιτίες της.

Και ύστερα, παρ' όλη την ψυχρότητα της ψυχής μας, θα κάνουμε με επιμονή και υπομονή τον καθημερινό προσευχητικό κανόνα μας, προσπαθώντας αφ' ενός να συγκεντρώνουμε το νου μας στα λόγια των ευχών και αφετέρου να ξεσηκώνουμε μέσα στην καρδιά μας αισθήματα φιλόθεα.

Με τον καιρό ο Θεός, βλέποντας την ταπείνωση και την καρτερία μας, θα μας ξαναστείλει τη χάρη Του, που θα διώξει το πνεύμα της ψυχρότητος, όπως ο άνεμος διώχνει την ομίχλη.


Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που αισθανόμαστε ανήμποροι, ακόμη και απελπισμένοι. Κάθε ημέρα, όμως, είναι ευλογημένη από τον Θεό και καλούμαστε να της δώσουμε την αξία που της πρέπει.

Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος Bloom

Όσο καταβεβλημένοι και αν νιώθουμε υπάρχει τρόπος, για να «φτιάξουμε« τη διάθεσή μας. Κάθε ημέρα είναι ευλογημένη από το Θεό, ανήκει στο Θεό, ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να μπούμε μέσα σ΄αυτή. Προχωρείς αυτή τη μέρα σαν αγγελιοφόρος του Θεού. Όποιον συναντάς, τον συναντάς με τον τρόπο του Θεού. Βρίσκεσαι εκεί για να είσαι η παρουσία του Κυρίου και Θεού, η παρουσία του Χριστού, η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, η παρουσία του Ευαγγελίου. Αυτό είναι το καθήκον σου αυτή τη συγκεκριμένη μέρα.

1. Τό πρώτο πού θά σκεφθείς, όταν ξυπνάς είναι η σκέψη τού Χριστού. Νά στρέψουμε τόν νού μας στόν Χριστό. Ο Όσιος Πορφύριος έλεγε: Μήν ασχολείσαι μέ τό σκοτάδι, άνοιξε τό παράθυρο στό φώς.

2. Προσευχή. Μπορείς νά προσεύχεσαι ακόμη κι όταν κάνεις απλά καθημερινά πράγματα. Γιά παράδειγμα, όπως έλεγε ένας μοναχός όταν κατέβαινε τά σκαλιά τού μετρό, πού τού θύμιζαν κατάβαση στά έγκατα τής γής, μπορείς νά λές τό Κύριε Ελέησον κατεβαίνοντας κάθε σκαλί. Τόσα πολλά σκαλιά πού είναι, σκέψου πόσες φορές θά τό έχεις πεί!

3. Κάθε μέρα νά μήν τήν βλέπουμε σάν ρουτίνα. Η κάθε μέρα έχει μία έκπληξη γιά τούς Χριστιανούς. Ως τό βράδυ κάτι θά γίνει καί ο Θεός κάποιο μήνυμα θά σού στείλει. Η ζωή δέν κυλάει επίπεδα καί μονότονα σάν καρδιογράφημα

4. Νά πλησιάσουμε λίγο περισσότερο τήν αγάπη τών ανθρώπων. Όποιος αγαπάει, γιά νά τού πούν ευχαριστώ, θά έχει πάντα άγχος.

5. Κάθε μέρα νά βρίσκεις λίγο χρόνο νά ηρεμείς. Έστω καί δέκα λεπτά. Νά δείς λίγο τή ζωή χωρίς τήν βιασύνη της. Καί τότε θά ακούσεις τή φωνή τού εσωτερικού σου κόσμου. Γιατί όταν υπάρχει τρικυμία, δέν μπορείς νά δείς τό βυθό τής θάλασσας.

6. Τό άγχος φεύγει μέ τήν μνήμη θανάτου. Άμα σκεφθείς τό τέλος, αποφορτίζεις τήν ζωή σου από τά ασήμαντα. Αυτή η σκέψη μάς προσγειώνει καί μάς απογειώνει ταυτόχρονα. Προσγειώνεσαι καί ταπεινώνεσαι καί τό άγχος φεύγει.

7. Νά σκεφτόμαστε ότι δέν είμαστε μόνοι. Έχουμε τούς Αγίους. Μπορούμε νά προσευχόμαστε καί νά τούς επικαλούμαστε. Άγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών. Κάποιος προσευχόταν στούς Αγίους Σαράντα Μάρτυρες. Καί τότε ένα δαιμόνιο ακούστηκε νά λέει, ά, όχι σ αυτούς, αυτοί μάς μαστιγώνουν περισσότερο απ όλους.

8. Νά σκεφτόμαστε πώς κυλάει η ζωή μας κάθε μέρα, γιά νά κάνουμε έναν απολογισμό τής ημέρας. Όπως ο Άγιος Δωρόθεος, πού κατέγραφε κάθε μέρα ποιόν πλήγωσε , και προσπαθούσε να επανορθώσει.

9. Κάθε μέρα βλέπε τά δώρα τού Θεού καί λέγε Ευχαριστώ στόν Θεό.Έλεγε ο Όσιος Παΐσιος, Ευχαριστείς τόν Θεό πού μπορείς νά περπατάς;... Ακόμα και αυτό το απλό , υπάρχουν άλλοι που δεν το έχουν.

10. Κάθε μέρα νά σκεφτόμαστε ότι Κάποιος πρίν από 2000+ χρόνια σταυρώθηκε γιά μάς. Σού δίνει τήν αίσθηση ότι κάποιος σέ αγαπά πάρα πολύ. Άν ηρεμήσει η ψυχή σου καί ταπεινωθεί, έστω καί στό παρά πέντε, θά φανερωθεί καί θά σε βοηθήσει ο Χριστός.

Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό, διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι, τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού, κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού, έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.


Αγία Αικατερίνη- Αιγάλεω
Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα 2020
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε